Regelmatig stellen we een Buitenstate-makelaar aan je voor. Deze keer: Ard Klijsen van Klijsen Makelaars & Adviseurs uit Oosterhout. ‘Ik werk zeker graag in de stad, maar in het buitengebied ben ik bekend. Daar voel ik mij thuis’.
Twee broers uit Drunen. Ze willen stoppen met hun boerenbedrijf. 55 hectare land, 200 melkkoeien met enkele stallen. Twee bedrijfswoningen en een particuliere woning, waar twee families woonden. Vlak bij het Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen. De broers hebben kinderen, maar geen opvolgers.
We kennen de markt en hebben een groot netwerk
Ik zag meerdere kansen voor de verkoop. Het was een prachtige plek als herbestemming om te wonen; het lag aan de rand van Den Bosch met de Drunense Duinen en de Efteling om de hoek. Het perceel was ook geschikt voor een zonnepark, paardenbedrijf of melkveehouderij. Uiteindelijk konden we de beste deal sluiten met de provincie Noord-Brabant. Die kochten de boerderij vanwege de stikstofproblematiek. Zo sloegen ze twee vliegen in een klap. Minder stikstof bij een Natura 2000-gebied, om ergens anders in de provincie een stikstofprobleem op te lossen. Extern salderen heet dat. Daarbij neemt een partij tot maximaal 70% van de stikstofemissie over van een bedrijf dat wil stoppen; de rest komt ten goede aan de natuur.
Zo kijken we altijd met een helicopterview naar de beste koper voor een boerderij. In en buiten de landbouw. We kennen de markt en hebben een groot netwerk. Laatst nog vroeg iemand van de provincie: ‘Zeg, als je nog meer boerderijen hebt die worstelen met stikstofuitstoot, laat ons dat weten, want we kunnen dat stikstof goed gebruiken. Om elders woningen of bedrijven te bouwen. Ik spreek mensen van het provinciehuis dan ook wekelijks. Heb er meerdere projecten lopen.
Wat de provincie met de locatie gaat doen, nee, dat weet ik nog niet. Ik denk dat ze het perceel opnieuw te koop zetten. Als bedrijf zonder dieren. Voor akkerbouw aan boeren uit de omgeving.
Dat netwerken met de overheid heb je in het buitengebied hard nodig. Ook als het gaat om landelijk wonen. Dan moet je goed kijken naar de bestemming en het ruimtelijk beleid. Dat is bijna in elke gemeente anders. Neem de regeling ‘Ruimte voor Ruimte’. Die is ingevoerd om de kwaliteit van het buitengebied te verbeteren, want die stond onder druk. Door geurhinder van agrarische bedrijven, leegstaande en vervallen gebouwen, militaire terreinen, maar ook glastuinbouw op ongewenste plekken. In Noord-Brabant zeggen ze dat je eerst 3500 kilogram fosfaat rechten moet inleveren en duizend vierkante meter intensieve veehouderijstallen slopen voordat een voormalig agrarische locatie in aanmerking komt voor een bouwtitel. Een certificaat dat je een recht geeft een woning te bouwen en elders een bestemmingsplanwijziging in te zetten. Omdat -waar jij misschien wil wonen- de gemeente een agrarische bestemming moet omzetten naar een woonbestemming. De locaties waar je terug mag bouwen, zijn vaak kernrandzones, en ja, ook die moet je kennen.
Veel boeren die stoppen
Zeker, als makelaar gespecialiseerd in het buitengebied moet je je echt thuis voelen in de politiek. Wie zijn de verantwoordelijke ambtenaren? Bij wie hoor je waarvoor aan te kloppen binnen het collegebestuur? De ene keer heb je te maken met een ambtenaar, dan met een wethouder of de gemeenteraad. Die connecties moet je goed onderhouden. Het gaat vaak om inhoudelijke materie, die je binnen de bebouwde kom niet snel tegenkomt. Wetgeving die continue verandert, veel boeren die stoppen, de stikstofdiscussie: het buitengebied is al dertig jaar continu in ontwikkeling.
Ook kent het buitengebied een andere cultuur. Een die vraagt om een andere manier van werken en benaderen. Ons kantoor heeft zijn wortels in die boerencultuur. Mijn vader was een boerenzoon en wilde de boerderij overnemen van mijn opa in Prinsenbeek. Maar hij kon die niet voorzetten, vanwege stadsuitbreiding van Breda. Daarop besloot hij te studeren en startte in 1967 op die boerderij een kantoor in makelaardij en verzekeringen. Vier jaar later opende hij een kantoor in Oosterhout.
Ik werk hier intussen alweer 30 jaar. O ja, ik zag direct toekomst in het buitengebied. Daarom ben ik al vroeg begonnen met de opleiding Grondverwerving bij Overheidsingrijpen. Daarna heb ik twee jaar makelaardij gedaan. Ik heb nog steeds plezier van dat onteigeningsadvies. Kort door de bocht, dat gaat over overheidsingrijpen als iemand zijn huis of grond moet afstaan voor stadsuitbreiding, of de aanleg of verbreding van een weg of spoorlijn. Je begeleidt dan de eigenaar van die grond of woning bij de verkoop. Op dat gebied heb ik constant enkele projecten lopen. Aparte materie, nooit standaard. Het gaat om volledige schadeloosstelling in het kader van de onteigeningswet. En die voelt voor iedereen anders.
Aparte materie, nooit standaard!
Bij elkaar is ons kantoor dus al 54 jaar actief in het buitengebied. Dan ken je de landelijke omgeving. Dan spreek je dezelfde taal. Dan weet je wanneer de boeren aan het oogsten of het mesten zijn. Daar heb je het met elkaar over. Dat schept vertrouwen en dat betaalt zich in mond-tot-mond reclame terug. Voor veel relaties zijn we het vaste aanspreekpunt, de vaste huismakelaar. Dat is mooi.
Ik zit maandag bij een paar boeren om tafel, omdat een andere boer mij heeft gevraagd: ‘Ard, ik zoek in dit gebied landbouwgrond. Als ik mijn buren spreek, wil niemand wat en niemand gunt me wat. Ga jij eens voor mij op pad’. Ik vraag het die boeren gewoon: heb je interesse om landbouwgrond te verkopen of wil je bijkopen? Dat ga ik inventariseren. Luisteren en doorvragen, en kijken of ik wat puzzelstukjes kan leggen. Om te kijken of we wat kunnen ruilen in een gebied waar ik vaker van die puzzels heb gelegd en waarover alle partijen na afloop tevreden waren. Dat ruilen, ja hoor, dat gebeurt regelmatig. In het belang van alle partijen.
Ik werk zeker graag in de stad, maar je begrijpt, in het buitengebied ben ik bekend. Daar voel ik mij thuis.
Regelmatig stellen we een Buitenstate-makelaar aan je voor. Deze keer: Ard Klijsen van Klijsen Makelaars & Adviseurs uit Oosterhout. ‘Ik werk zeker graag in de stad, maar in het buitengebied ben ik bekend. Daar voel ik mij thuis’.
Twee broers uit Drunen. Ze willen stoppen met hun boerenbedrijf. 55 hectare land, 200 melkkoeien met enkele stallen. Twee bedrijfswoningen en een particuliere woning, waar twee families woonden. Vlak bij het Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen. De broers hebben kinderen, maar geen opvolgers.
We kennen de markt en hebben een groot netwerk
Ik zag meerdere kansen voor de verkoop. Het was een prachtige plek als herbestemming om te wonen; het lag aan de rand van Den Bosch met de Drunense Duinen en de Efteling om de hoek. Het perceel was ook geschikt voor een zonnepark, paardenbedrijf of melkveehouderij. Uiteindelijk konden we de beste deal sluiten met de provincie Noord-Brabant. Die kochten de boerderij vanwege de stikstofproblematiek. Zo sloegen ze twee vliegen in een klap. Minder stikstof bij een Natura 2000-gebied, om ergens anders in de provincie een stikstofprobleem op te lossen. Extern salderen heet dat. Daarbij neemt een partij tot maximaal 70% van de stikstofemissie over van een bedrijf dat wil stoppen; de rest komt ten goede aan de natuur.
Zo kijken we altijd met een helicopterview naar de beste koper voor een boerderij. In en buiten de landbouw. We kennen de markt en hebben een groot netwerk. Laatst nog vroeg iemand van de provincie: ‘Zeg, als je nog meer boerderijen hebt die worstelen met stikstofuitstoot, laat ons dat weten, want we kunnen dat stikstof goed gebruiken. Om elders woningen of bedrijven te bouwen. Ik spreek mensen van het provinciehuis dan ook wekelijks. Heb er meerdere projecten lopen.
Wat de provincie met de locatie gaat doen, nee, dat weet ik nog niet. Ik denk dat ze het perceel opnieuw te koop zetten. Als bedrijf zonder dieren. Voor akkerbouw aan boeren uit de omgeving.
Dat netwerken met de overheid heb je in het buitengebied hard nodig. Ook als het gaat om landelijk wonen. Dan moet je goed kijken naar de bestemming en het ruimtelijk beleid. Dat is bijna in elke gemeente anders. Neem de regeling ‘Ruimte voor Ruimte’. Die is ingevoerd om de kwaliteit van het buitengebied te verbeteren, want die stond onder druk. Door geurhinder van agrarische bedrijven, leegstaande en vervallen gebouwen, militaire terreinen, maar ook glastuinbouw op ongewenste plekken. In Noord-Brabant zeggen ze dat je eerst 3500 kilogram fosfaat rechten moet inleveren en duizend vierkante meter intensieve veehouderijstallen slopen voordat een voormalig agrarische locatie in aanmerking komt voor een bouwtitel. Een certificaat dat je een recht geeft een woning te bouwen en elders een bestemmingsplanwijziging in te zetten. Omdat -waar jij misschien wil wonen- de gemeente een agrarische bestemming moet omzetten naar een woonbestemming. De locaties waar je terug mag bouwen, zijn vaak kernrandzones, en ja, ook die moet je kennen.
Veel boeren die stoppen
Zeker, als makelaar gespecialiseerd in het buitengebied moet je je echt thuis voelen in de politiek. Wie zijn de verantwoordelijke ambtenaren? Bij wie hoor je waarvoor aan te kloppen binnen het collegebestuur? De ene keer heb je te maken met een ambtenaar, dan met een wethouder of de gemeenteraad. Die connecties moet je goed onderhouden. Het gaat vaak om inhoudelijke materie, die je binnen de bebouwde kom niet snel tegenkomt. Wetgeving die continue verandert, veel boeren die stoppen, de stikstofdiscussie: het buitengebied is al dertig jaar continu in ontwikkeling.
Ook kent het buitengebied een andere cultuur. Een die vraagt om een andere manier van werken en benaderen. Ons kantoor heeft zijn wortels in die boerencultuur. Mijn vader was een boerenzoon en wilde de boerderij overnemen van mijn opa in Prinsenbeek. Maar hij kon die niet voorzetten, vanwege stadsuitbreiding van Breda. Daarop besloot hij te studeren en startte in 1967 op die boerderij een kantoor in makelaardij en verzekeringen. Vier jaar later opende hij een kantoor in Oosterhout.
Ik werk hier intussen alweer 30 jaar. O ja, ik zag direct toekomst in het buitengebied. Daarom ben ik al vroeg begonnen met de opleiding Grondverwerving bij Overheidsingrijpen. Daarna heb ik twee jaar makelaardij gedaan. Ik heb nog steeds plezier van dat onteigeningsadvies. Kort door de bocht, dat gaat over overheidsingrijpen als iemand zijn huis of grond moet afstaan voor stadsuitbreiding, of de aanleg of verbreding van een weg of spoorlijn. Je begeleidt dan de eigenaar van die grond of woning bij de verkoop. Op dat gebied heb ik constant enkele projecten lopen. Aparte materie, nooit standaard. Het gaat om volledige schadeloosstelling in het kader van de onteigeningswet. En die voelt voor iedereen anders.
Aparte materie, nooit standaard!
Bij elkaar is ons kantoor dus al 54 jaar actief in het buitengebied. Dan ken je de landelijke omgeving. Dan spreek je dezelfde taal. Dan weet je wanneer de boeren aan het oogsten of het mesten zijn. Daar heb je het met elkaar over. Dat schept vertrouwen en dat betaalt zich in mond-tot-mond reclame terug. Voor veel relaties zijn we het vaste aanspreekpunt, de vaste huismakelaar. Dat is mooi.
Ik zit maandag bij een paar boeren om tafel, omdat een andere boer mij heeft gevraagd: ‘Ard, ik zoek in dit gebied landbouwgrond. Als ik mijn buren spreek, wil niemand wat en niemand gunt me wat. Ga jij eens voor mij op pad’. Ik vraag het die boeren gewoon: heb je interesse om landbouwgrond te verkopen of wil je bijkopen? Dat ga ik inventariseren. Luisteren en doorvragen, en kijken of ik wat puzzelstukjes kan leggen. Om te kijken of we wat kunnen ruilen in een gebied waar ik vaker van die puzzels heb gelegd en waarover alle partijen na afloop tevreden waren. Dat ruilen, ja hoor, dat gebeurt regelmatig. In het belang van alle partijen.
Ik werk zeker graag in de stad, maar je begrijpt, in het buitengebied ben ik bekend. Daar voel ik mij thuis.
Regelmatig stellen we een Buitenstate-makelaar aan je voor. Deze keer: Ard Klijsen van Klijsen Makelaars & Adviseurs uit Oosterhout. ‘Ik werk zeker graag in de stad, maar in het buitengebied ben ik bekend. Daar voel ik mij thuis’.
Twee broers uit Drunen. Ze willen stoppen met hun boerenbedrijf. 55 hectare land, 200 melkkoeien met enkele stallen. Twee bedrijfswoningen en een particuliere woning, waar twee families woonden. Vlak bij het Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen. De broers hebben kinderen, maar geen opvolgers.
Meer verhalen lezen?
Buitenstate inspireert je graag over het buitenleven. Vul je naam en e-mailadres in.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Regelmatig stellen we een Buitenstate-makelaar aan je voor. Deze keer: Ard Klijsen van Klijsen Makelaars & Adviseurs uit Oosterhout. ‘Ik werk zeker graag in de stad, maar in het buitengebied ben ik bekend. Daar voel ik mij thuis’.
Twee broers uit Drunen. Ze willen stoppen met hun boerenbedrijf. 55 hectare land, 200 melkkoeien met enkele stallen. Twee bedrijfswoningen en een particuliere woning, waar twee families woonden. Vlak bij het Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen. De broers hebben kinderen, maar geen opvolgers.
Meer inspiratie?
Buitenstate deelt met liefde verhalen over het buitenleven. Laat je gegevens achter.
Thank you! Your submission has been received!
Oops! Something went wrong while submitting the form.
Ik zag meerdere kansen voor de verkoop. Het was een prachtige plek als herbestemming om te wonen; het lag aan de rand van Den Bosch met de Drunense Duinen en de Efteling om de hoek. Het perceel was ook geschikt voor een zonnepark, paardenbedrijf of melkveehouderij. Uiteindelijk konden we de beste deal sluiten met de provincie Noord-Brabant. Die kochten de boerderij vanwege de stikstofproblematiek. Zo sloegen ze twee vliegen in een klap. Minder stikstof bij een Natura 2000-gebied, om ergens anders in de provincie een stikstofprobleem op te lossen. Extern salderen heet dat. Daarbij neemt een partij tot maximaal 70% van de stikstofemissie over van een bedrijf dat wil stoppen; de rest komt ten goede aan de natuur.
Zo kijken we altijd met een helicopterview naar de beste koper voor een boerderij. In en buiten de landbouw. We kennen de markt en hebben een groot netwerk. Laatst nog vroeg iemand van de provincie: ‘Zeg, als je nog meer boerderijen hebt die worstelen met stikstofuitstoot, laat ons dat weten, want we kunnen dat stikstof goed gebruiken. Om elders woningen of bedrijven te bouwen. Ik spreek mensen van het provinciehuis dan ook wekelijks. Heb er meerdere projecten lopen.
Wat de provincie met de locatie gaat doen, nee, dat weet ik nog niet. Ik denk dat ze het perceel opnieuw te koop zetten. Als bedrijf zonder dieren. Voor akkerbouw aan boeren uit de omgeving.
Dat netwerken met de overheid heb je in het buitengebied hard nodig. Ook als het gaat om landelijk wonen. Dan moet je goed kijken naar de bestemming en het ruimtelijk beleid. Dat is bijna in elke gemeente anders. Neem de regeling ‘Ruimte voor Ruimte’. Die is ingevoerd om de kwaliteit van het buitengebied te verbeteren, want die stond onder druk. Door geurhinder van agrarische bedrijven, leegstaande en vervallen gebouwen, militaire terreinen, maar ook glastuinbouw op ongewenste plekken. In Noord-Brabant zeggen ze dat je eerst 3500 kilogram fosfaat rechten moet inleveren en duizend vierkante meter intensieve veehouderijstallen slopen voordat een voormalig agrarische locatie in aanmerking komt voor een bouwtitel. Een certificaat dat je een recht geeft een woning te bouwen en elders een bestemmingsplanwijziging in te zetten. Omdat -waar jij misschien wil wonen- de gemeente een agrarische bestemming moet omzetten naar een woonbestemming. De locaties waar je terug mag bouwen, zijn vaak kernrandzones, en ja, ook die moet je kennen.
Veel boeren die stoppen
Zeker, als makelaar gespecialiseerd in het buitengebied moet je je echt thuis voelen in de politiek. Wie zijn de verantwoordelijke ambtenaren? Bij wie hoor je waarvoor aan te kloppen binnen het collegebestuur? De ene keer heb je te maken met een ambtenaar, dan met een wethouder of de gemeenteraad. Die connecties moet je goed onderhouden. Het gaat vaak om inhoudelijke materie, die je binnen de bebouwde kom niet snel tegenkomt. Wetgeving die continue verandert, veel boeren die stoppen, de stikstofdiscussie: het buitengebied is al dertig jaar continu in ontwikkeling.
Ook kent het buitengebied een andere cultuur. Een die vraagt om een andere manier van werken en benaderen. Ons kantoor heeft zijn wortels in die boerencultuur. Mijn vader was een boerenzoon en wilde de boerderij overnemen van mijn opa in Prinsenbeek. Maar hij kon die niet voorzetten, vanwege stadsuitbreiding van Breda. Daarop besloot hij te studeren en startte in 1967 op die boerderij een kantoor in makelaardij en verzekeringen. Vier jaar later opende hij een kantoor in Oosterhout.
Ik werk hier intussen alweer 30 jaar. O ja, ik zag direct toekomst in het buitengebied. Daarom ben ik al vroeg begonnen met de opleiding Grondverwerving bij Overheidsingrijpen. Daarna heb ik twee jaar makelaardij gedaan. Ik heb nog steeds plezier van dat onteigeningsadvies. Kort door de bocht, dat gaat over overheidsingrijpen als iemand zijn huis of grond moet afstaan voor stadsuitbreiding, of de aanleg of verbreding van een weg of spoorlijn. Je begeleidt dan de eigenaar van die grond of woning bij de verkoop. Op dat gebied heb ik constant enkele projecten lopen. Aparte materie, nooit standaard. Het gaat om volledige schadeloosstelling in het kader van de onteigeningswet. En die voelt voor iedereen anders.
Aparte materie, nooit standaard!
Bij elkaar is ons kantoor dus al 54 jaar actief in het buitengebied. Dan ken je de landelijke omgeving. Dan spreek je dezelfde taal. Dan weet je wanneer de boeren aan het oogsten of het mesten zijn. Daar heb je het met elkaar over. Dat schept vertrouwen en dat betaalt zich in mond-tot-mond reclame terug. Voor veel relaties zijn we het vaste aanspreekpunt, de vaste huismakelaar. Dat is mooi.
Ik zit maandag bij een paar boeren om tafel, omdat een andere boer mij heeft gevraagd: ‘Ard, ik zoek in dit gebied landbouwgrond. Als ik mijn buren spreek, wil niemand wat en niemand gunt me wat. Ga jij eens voor mij op pad’. Ik vraag het die boeren gewoon: heb je interesse om landbouwgrond te verkopen of wil je bijkopen? Dat ga ik inventariseren. Luisteren en doorvragen, en kijken of ik wat puzzelstukjes kan leggen. Om te kijken of we wat kunnen ruilen in een gebied waar ik vaker van die puzzels heb gelegd en waarover alle partijen na afloop tevreden waren. Dat ruilen, ja hoor, dat gebeurt regelmatig. In het belang van alle partijen.
Ik werk zeker graag in de stad, maar je begrijpt, in het buitengebied ben ik bekend. Daar voel ik mij thuis.
