Hij kan alles op het erf tegen de vlakte gooien.
Maar dat doet hij niet. Uit nostalgische overwegingen. Stapje voor stapje bouwt Huib van ’t Hoog aan zijn paradijsje pal achter de Lekdijk.
Hoe verzin je het. Een zwembad in een voormalige gierkelder. Voor Huib van ’t Hoog een logisch idee. Die put staat nutteloos in zijn achtertuin. Hij wil graag een zwembad. Waarom niet de kelder daarvoor gebruiken? “Als je een nieuw zwembad achter je huis aanlegt, mag het niet langer zijn dan 8 meter. Die gierput is 12,5 meter lang bij 3,5 meter breed, dus ja, dan ben je slim ook. We hebben de bak wel 35 centimeter minder diep gemaakt. Een thuiszwembad mag vanaf de bodem maximaal 1,55 meter hoog zijn.”
Opwaarts Lekwater
Als hij de gierkelder leegschept, knijpt hij ’m wel een beetje voor de opwaartse druk van de Lek, zegt hij. Het huis staat pal achter de Lekdijk. Als die volgezogen met water zit, doordrenkt van dagen plensregens, krijg je ondergronds opwaartse druk. Huib: “Die kan ten goede zijn dat de gierkelder zomaar omhoog kan duwen. Dat gebeurt gelukkig niet. De bak blijft op zijn plek. Dat blijft die ook nadat die eenmaal is gevuld.” Met zout water, beter voor je huid, zegt Erika. Een solardek verwarmt het water. “Begin april staat de temperatuurmeter al bijna op twintig graden.”
Marter
Huib en Erika wonen pal achter de Lekdijk in het buurtschap Gelekes dat behoort bij Groot-Ammers. In hun achtertuin bevinden zich een industrieterrein. Maar daar hoor of merk je niks van wanneer je achter het huis bent. De fabriekschallen zitten verstopt achter een hoge heg groen. In de tuin staan 80 knotwilgen en 30 andere bomen. Waaronder appel- en perenbomen met Elstar, Jonagold en Gieser Wildeman. Dat weten de vogels ook. De tjiftjaf, rietgors, bosrietzanger, kleine karekiet: ze fluiten in de achtertuin hun hoogste lied. Huib: “We wonen echt in het buitengebied. Het lijkt hier af en toe wel een natuurreservaat. Vorige week vond ik een dode ree. Laatst een dode eend. Ik denk dat er ergens een groepje marters zit.”
Sentimental reasons
De boerderij is gebouwd rond 1850. Voor de familie Spek. Zoon Kees is de laatste boer. Een keuterboertje zoals dat heet. 35 koeien, zoogkoeien en een beer. Met een moestuin en boomgaard. Zijn koeien grazen verderop in het land. Op een lapje grond van negen hectare, waar nu het industrieterrein ligt. Geschiedenis, gegaan door een slootje dat rond het erf loopt. Als hij ’s zomers melkt, vervoert hij zijn melkbussen met een schouw naar het land. “Vandaar de koeboot die Huib vorig jaar in het water heeft gelegd. Op precies dezelfde plek als toen. Dat weet hij, omdat hij al jong als Kees bezoekt. Zijn vader was varkenshandelaar in Nieuwpoort, iets verderop. “Wij komen hier de biggetjes ophalen voor de markt, dus ja, ik heb warme herinneringen aan deze plek. Een goede relatie met de familie ook, echt aardige mensen. Daarom wil ik de boerderij graag overnemen als die te koop komt.”
Bouwval
Dat komt die, hoort Huib in 2013 van één van de dochters van Kees. Zij heeft een eetcafé in Groot-Ammers waar hij die tijd ook een verjaardag viert. Voor een bietje plus een patatje. De boerderij is een bouwval. Iedereen zegt tegen hem, gooi die hele bende toch tegen de vlakte. Ben je mal. “Ik heb liever vervallen spul dan een kant en klaar huis op een groot stuk grond.” Groot is het. Bij elkaar 7.000 vierkante meter als je de dijk meeneemt. Hij wil alles zo veel mogelijk in de oude staat houden, dan wel terugbrengen. Ja, sentimental reasons. Het terrein is een deel van zijn jeugd. Maar die romantiek vergt tijd en offers, leert hij al snel. In elk hok en iedere schuur wacht een enorme hoop rommel. Sommige schuurtjes staan zo volgestouwd dat ik die niet eens binnen kan. Ik heb in totaal 25 containers van 3 kuub rotzooi afgevoerd.”
Herengrachtgroen
Tijdens de verbouwing woont Huib in het achterhuis. Op een nacht schrikt hij wakker. Hij is kletsnat. “Het regent dwars door het dak.” De volgende dag komt een vriend langs om een plaat onder het dak te schutten. “Zodat het water in ieder geval niet langer op mijn bed valt.” Als hij het dak in 2014 restaureert, stort dat alsnog in. “Er staan nog twee muren en het voorhuis.” Ook het dak van het woonhuis blijkt een gatenkaas. Onvoorstelbaar als je nu naar de boerderij kijkt. Het houtwerk is geschilderd in sjiek delftsblauwgroen. Boven de voordeur fraai glas-in-loodwerk. Allemaal originele details. Erika: “We hebben er zelf tien jaar over gedaan om het te krijgen zoals je het nu ziet. Alles in kleine stapjes, en het is nog niet klaar.”
Alles zoveel mogelijk in de oude staat houden
Futureproof
Dat is de grootste uitdaging. De vloer in de deel gelijkvloers krijgen. Die loopt 15 centimeter naar beneden. Huib: “Zo’n schuin aflopende stalvloer vinden boeren wel handig. De stront valt meest vanzelf naar beneden, richting de gierkelder.” Om de boel gelijkvloers te krijgen en te isoleren, moet hij die eerst uitgraven. En ja hoor: “Dan komt het Lek-water omhoog.” Ook huisnlaapkamer, toilet en sauna bevinden zich drempelloos beneden. “Ik wil graag een futureproof huis. Twee jaar geleden ben ik aan mijn knie geopereerd. In mijn rolstoel reed ik van de badkamer zo naar de slaapkamer en weer naar de woonkamer.”
Pen-en-gatverbinding
In het begin van de deel zitten nog een paar oorspronkelijk balken. Huib wijst naar een haak op een dwarsbalk. “Als de boer een koe of varken heeft geslacht, hangt hij daaraan zijn vlees te drogen. Midden tussen de koeien. Een stuk of twintig staan hier denk ik, aan de rechterkant.” De nieuwe spanten komen uit de Ardennen, land van waar hij een beetje bekend is. Hij verhuurt er al jaren een bed & breakfast voor 24 personen in Vielsalm. De balken zijn weliswaar nieuw, niet de manier waarop ze aan elkaar zijn bevestigd. Heel traditioneel met een pen-en-gatverbinding. “Een van de sterkste houtverbindingen. Zo zijn de oude balken oorspronkelijk ook aan elkaar bevestigd. Kost wel 600 euro meer. Maar ik wil het origineel.” Ook de hardstenen vloer komt uit de Ardennen. “Rechtstreeks gekocht bij de leverancier in Luik.”
Diamantramen
Op het erf staan verschillende gebouwen. Voormalige schuren en stallen, bekleed met zwarte potdekselplanken. Allemaal nieuw. Een uitzondering vormt de oude varkensstal. Die kan voor een groot deel blijven staan. In de buitenmuur zitten fraaie klassieke stalramen. Voorzien van een sierlijke roedeverdeling en een gebogen bovenzijde: een diamantramer, te herkennen aan het Wybertje-vormige midden dat je open en dicht kunt doen. Handig om de schuur te luchten, en voor het licht. Erika: “Je ziet die bijzondere ramen vooral bij boerderijen gebouwd in de 19e en vroege 20e eeuw.” Aan de buitenkant ziet het privé oftewel het schuithuis. Een hok met een plank en daarom een gat. De poedepoot. “De ton eronder leegde de boer op de mesthoop.” Tegen de muur van de varkensstal hangt een paar winterklompen. Voorzien van een ijzeren punt en een soort spikes zodat de boer ermee over het ijs kan lopen. “In de wintermaanden snoeit je de knotwilgen. Die groeien langs de waterkant. Dan is het handig wanneer je er aan beide kanten bij kunt. Zonder uit te glijden.”
Tuintje zonnecollector
Verstopt achter een heggetje staat naast de moestuin een perkje zonnecollectoren. Die maken het huis energieneutraal. Erika: “We verwarmen er alles mee, ja, ook het zwembad. Met de winter een pelletkachel als back-up.” In 2019 wordt het huis uitgeroepen tot de duurzaamste boerderij van gemeente Molenlanden. De technische installatie voor de acht zonnecollectoren en zestien zonnepanelen zit verstopt in de voormalige schapenstal. Het kan niet anders dan daar straks een B&B of Airbnb komt. Huib: “Ik speel heel graag gastheer.” Een van de eerste dingen die hij op het erf heeft aangepakt is de hooiberg. Het dak kan niet meer stijgen en zakken. Huib heeft eronder een open keuken gemaakt. “Konden we gewoon direct feestjes geven.” Tegen de muur hangt een groot scherm. “Je kunt vanuit het zwembad naar de televisie kijken.”
Piétrain varken
Naast het huis knort een enorme zeug, 200 kilo aan de haak. Die staat in de schuur als hij de boerderij koopt. Huib: “Hij hoort bij de inboedel, we zijn het varken.” Het varken is de hele dag buiten. Een van de oorspronkelijke varkenshokken. Die wegbreken kan, zegt Huib, maar dat mag er niks anders voor in de plaats, dus ja, dan kun je die beter laten staan. Als een soort ode ook aan zijn vader. Want daar komt het varken oorspronkelijk vandaan. “Het is een Piétrain. Een witzwart Belgisch vleesvarken dat tussen 1920 en 1950 alleen mogen fokken rond het Petrem. Piétrain op zijn Waals. Het ras heeft een laag vetpercentage en wordt jarenlang gepromoot als het varken met de vier hespen. Omdat ze van een vergelijking met andere varkens flinke billen hebben.”
zeug
Karpersloot
Een dralige, vlak bij het zwembad. De vogels beginnen alsmaar luider te fluiten. Huib wijst naar de rand van de gierput waar twee keer twee ringen zitten. Zo kan de boer zijn schouw daar strak tegen aanleggen. Onder de ringen zit een stop. “Die trekt hij uit de muur en dan loopt de kelder rechtstreeks zijn boot in. En peddelen maar door de sloot en dan kan hij zijn land bemesten.” De stop is zo’n detail dat een verhaal over de geschiedenis van het erf vertelt, zegt Huib, terwijl hij de karpers voert. Die zwemmen in een afgebakend deel van de sloot. Twintig stuks. Flinke joekels zijn het getuige de zwarte schaduwen die door het water bewegen. Zie je snel rondzwemmen net boven het water, vechtend om een stukje brood. Huib loopt naar een hoekje van de karpersloot waar hij een brede zittrap heeft gemaakt. De zon tintelt in het glas. Met een lach: “We zitten er hier net even anders bij dan Kees Spek met zijn strontschuit. Moet je toch eens om je heen kijken. De vogels, het zwembad, de hot tub, al het groen, nee, veel beter wordt het niet.”
Hij kan alles op het erf tegen de vlakte gooien.
Maar dat doet hij niet. Uit nostalgische overwegingen. Stapje voor stapje bouwt Huib van ’t Hoog aan zijn paradijsje pal achter de Lekdijk.
Hoe verzin je het. Een zwembad in een voormalige gierkelder. Voor Huib van ’t Hoog een logisch idee. Die put staat nutteloos in zijn achtertuin. Hij wil graag een zwembad. Waarom niet de kelder daarvoor gebruiken? “Als je een nieuw zwembad achter je huis aanlegt, mag het niet langer zijn dan 8 meter. Die gierput is 12,5 meter lang bij 3,5 meter breed, dus ja, dan ben je slim ook. We hebben de bak wel 35 centimeter minder diep gemaakt. Een thuiszwembad mag vanaf de bodem maximaal 1,55 meter hoog zijn.”
Opwaarts Lekwater
Als hij de gierkelder leegschept, knijpt hij ’m wel een beetje voor de opwaartse druk van de Lek, zegt hij. Het huis staat pal achter de Lekdijk. Als die volgezogen met water zit, doordrenkt van dagen plensregens, krijg je ondergronds opwaartse druk. Huib: “Die kan ten goede zijn dat de gierkelder zomaar omhoog kan duwen. Dat gebeurt gelukkig niet. De bak blijft op zijn plek. Dat blijft die ook nadat die eenmaal is gevuld.” Met zout water, beter voor je huid, zegt Erika. Een solardek verwarmt het water. “Begin april staat de temperatuurmeter al bijna op twintig graden.”
Marter
Huib en Erika wonen pal achter de Lekdijk in het buurtschap Gelekes dat behoort bij Groot-Ammers. In hun achtertuin bevinden zich een industrieterrein. Maar daar hoor of merk je niks van wanneer je achter het huis bent. De fabriekschallen zitten verstopt achter een hoge heg groen. In de tuin staan 80 knotwilgen en 30 andere bomen. Waaronder appel- en perenbomen met Elstar, Jonagold en Gieser Wildeman. Dat weten de vogels ook. De tjiftjaf, rietgors, bosrietzanger, kleine karekiet: ze fluiten in de achtertuin hun hoogste lied. Huib: “We wonen echt in het buitengebied. Het lijkt hier af en toe wel een natuurreservaat. Vorige week vond ik een dode ree. Laatst een dode eend. Ik denk dat er ergens een groepje marters zit.”
Sentimental reasons
De boerderij is gebouwd rond 1850. Voor de familie Spek. Zoon Kees is de laatste boer. Een keuterboertje zoals dat heet. 35 koeien, zoogkoeien en een beer. Met een moestuin en boomgaard. Zijn koeien grazen verderop in het land. Op een lapje grond van negen hectare, waar nu het industrieterrein ligt. Geschiedenis, gegaan door een slootje dat rond het erf loopt. Als hij ’s zomers melkt, vervoert hij zijn melkbussen met een schouw naar het land. “Vandaar de koeboot die Huib vorig jaar in het water heeft gelegd. Op precies dezelfde plek als toen. Dat weet hij, omdat hij al jong als Kees bezoekt. Zijn vader was varkenshandelaar in Nieuwpoort, iets verderop. “Wij komen hier de biggetjes ophalen voor de markt, dus ja, ik heb warme herinneringen aan deze plek. Een goede relatie met de familie ook, echt aardige mensen. Daarom wil ik de boerderij graag overnemen als die te koop komt.”
Bouwval
Dat komt die, hoort Huib in 2013 van één van de dochters van Kees. Zij heeft een eetcafé in Groot-Ammers waar hij die tijd ook een verjaardag viert. Voor een bietje plus een patatje. De boerderij is een bouwval. Iedereen zegt tegen hem, gooi die hele bende toch tegen de vlakte. Ben je mal. “Ik heb liever vervallen spul dan een kant en klaar huis op een groot stuk grond.” Groot is het. Bij elkaar 7.000 vierkante meter als je de dijk meeneemt. Hij wil alles zo veel mogelijk in de oude staat houden, dan wel terugbrengen. Ja, sentimental reasons. Het terrein is een deel van zijn jeugd. Maar die romantiek vergt tijd en offers, leert hij al snel. In elk hok en iedere schuur wacht een enorme hoop rommel. Sommige schuurtjes staan zo volgestouwd dat ik die niet eens binnen kan. Ik heb in totaal 25 containers van 3 kuub rotzooi afgevoerd.”
Herengrachtgroen
Tijdens de verbouwing woont Huib in het achterhuis. Op een nacht schrikt hij wakker. Hij is kletsnat. “Het regent dwars door het dak.” De volgende dag komt een vriend langs om een plaat onder het dak te schutten. “Zodat het water in ieder geval niet langer op mijn bed valt.” Als hij het dak in 2014 restaureert, stort dat alsnog in. “Er staan nog twee muren en het voorhuis.” Ook het dak van het woonhuis blijkt een gatenkaas. Onvoorstelbaar als je nu naar de boerderij kijkt. Het houtwerk is geschilderd in sjiek delftsblauwgroen. Boven de voordeur fraai glas-in-loodwerk. Allemaal originele details. Erika: “We hebben er zelf tien jaar over gedaan om het te krijgen zoals je het nu ziet. Alles in kleine stapjes, en het is nog niet klaar.”
Alles zoveel mogelijk in de oude staat houden
Futureproof
Dat is de grootste uitdaging. De vloer in de deel gelijkvloers krijgen. Die loopt 15 centimeter naar beneden. Huib: “Zo’n schuin aflopende stalvloer vinden boeren wel handig. De stront valt meest vanzelf naar beneden, richting de gierkelder.” Om de boel gelijkvloers te krijgen en te isoleren, moet hij die eerst uitgraven. En ja hoor: “Dan komt het Lek-water omhoog.” Ook huisnlaapkamer, toilet en sauna bevinden zich drempelloos beneden. “Ik wil graag een futureproof huis. Twee jaar geleden ben ik aan mijn knie geopereerd. In mijn rolstoel reed ik van de badkamer zo naar de slaapkamer en weer naar de woonkamer.”
Pen-en-gatverbinding
In het begin van de deel zitten nog een paar oorspronkelijk balken. Huib wijst naar een haak op een dwarsbalk. “Als de boer een koe of varken heeft geslacht, hangt hij daaraan zijn vlees te drogen. Midden tussen de koeien. Een stuk of twintig staan hier denk ik, aan de rechterkant.” De nieuwe spanten komen uit de Ardennen, land van waar hij een beetje bekend is. Hij verhuurt er al jaren een bed & breakfast voor 24 personen in Vielsalm. De balken zijn weliswaar nieuw, niet de manier waarop ze aan elkaar zijn bevestigd. Heel traditioneel met een pen-en-gatverbinding. “Een van de sterkste houtverbindingen. Zo zijn de oude balken oorspronkelijk ook aan elkaar bevestigd. Kost wel 600 euro meer. Maar ik wil het origineel.” Ook de hardstenen vloer komt uit de Ardennen. “Rechtstreeks gekocht bij de leverancier in Luik.”
Diamantramen
Op het erf staan verschillende gebouwen. Voormalige schuren en stallen, bekleed met zwarte potdekselplanken. Allemaal nieuw. Een uitzondering vormt de oude varkensstal. Die kan voor een groot deel blijven staan. In de buitenmuur zitten fraaie klassieke stalramen. Voorzien van een sierlijke roedeverdeling en een gebogen bovenzijde: een diamantramer, te herkennen aan het Wybertje-vormige midden dat je open en dicht kunt doen. Handig om de schuur te luchten, en voor het licht. Erika: “Je ziet die bijzondere ramen vooral bij boerderijen gebouwd in de 19e en vroege 20e eeuw.” Aan de buitenkant ziet het privé oftewel het schuithuis. Een hok met een plank en daarom een gat. De poedepoot. “De ton eronder leegde de boer op de mesthoop.” Tegen de muur van de varkensstal hangt een paar winterklompen. Voorzien van een ijzeren punt en een soort spikes zodat de boer ermee over het ijs kan lopen. “In de wintermaanden snoeit je de knotwilgen. Die groeien langs de waterkant. Dan is het handig wanneer je er aan beide kanten bij kunt. Zonder uit te glijden.”
Tuintje zonnecollector
Verstopt achter een heggetje staat naast de moestuin een perkje zonnecollectoren. Die maken het huis energieneutraal. Erika: “We verwarmen er alles mee, ja, ook het zwembad. Met de winter een pelletkachel als back-up.” In 2019 wordt het huis uitgeroepen tot de duurzaamste boerderij van gemeente Molenlanden. De technische installatie voor de acht zonnecollectoren en zestien zonnepanelen zit verstopt in de voormalige schapenstal. Het kan niet anders dan daar straks een B&B of Airbnb komt. Huib: “Ik speel heel graag gastheer.” Een van de eerste dingen die hij op het erf heeft aangepakt is de hooiberg. Het dak kan niet meer stijgen en zakken. Huib heeft eronder een open keuken gemaakt. “Konden we gewoon direct feestjes geven.” Tegen de muur hangt een groot scherm. “Je kunt vanuit het zwembad naar de televisie kijken.”
Piétrain varken
Naast het huis knort een enorme zeug, 200 kilo aan de haak. Die staat in de schuur als hij de boerderij koopt. Huib: “Hij hoort bij de inboedel, we zijn het varken.” Het varken is de hele dag buiten. Een van de oorspronkelijke varkenshokken. Die wegbreken kan, zegt Huib, maar dat mag er niks anders voor in de plaats, dus ja, dan kun je die beter laten staan. Als een soort ode ook aan zijn vader. Want daar komt het varken oorspronkelijk vandaan. “Het is een Piétrain. Een witzwart Belgisch vleesvarken dat tussen 1920 en 1950 alleen mogen fokken rond het Petrem. Piétrain op zijn Waals. Het ras heeft een laag vetpercentage en wordt jarenlang gepromoot als het varken met de vier hespen. Omdat ze van een vergelijking met andere varkens flinke billen hebben.”
zeug
Karpersloot
Een dralige, vlak bij het zwembad. De vogels beginnen alsmaar luider te fluiten. Huib wijst naar de rand van de gierput waar twee keer twee ringen zitten. Zo kan de boer zijn schouw daar strak tegen aanleggen. Onder de ringen zit een stop. “Die trekt hij uit de muur en dan loopt de kelder rechtstreeks zijn boot in. En peddelen maar door de sloot en dan kan hij zijn land bemesten.” De stop is zo’n detail dat een verhaal over de geschiedenis van het erf vertelt, zegt Huib, terwijl hij de karpers voert. Die zwemmen in een afgebakend deel van de sloot. Twintig stuks. Flinke joekels zijn het getuige de zwarte schaduwen die door het water bewegen. Zie je snel rondzwemmen net boven het water, vechtend om een stukje brood. Huib loopt naar een hoekje van de karpersloot waar hij een brede zittrap heeft gemaakt. De zon tintelt in het glas. Met een lach: “We zitten er hier net even anders bij dan Kees Spek met zijn strontschuit. Moet je toch eens om je heen kijken. De vogels, het zwembad, de hot tub, al het groen, nee, veel beter wordt het niet.”
Hij kan alles op het erf tegen de vlakte gooien.
Maar dat doet hij niet. Uit nostalgische overwegingen. Stapje voor stapje bouwt Huib van ’t Hoog aan zijn paradijsje pal achter de Lekdijk.
Hoe verzin je het. Een zwembad in een voormalige gierkelder. Voor Huib van ’t Hoog een logisch idee. Die put staat nutteloos in zijn achtertuin. Hij wil graag een zwembad. Waarom niet de kelder daarvoor gebruiken? “Als je een nieuw zwembad achter je huis aanlegt, mag het niet langer zijn dan 8 meter. Die gierput is 12,5 meter lang bij 3,5 meter breed, dus ja, dan ben je slim ook. We hebben de bak wel 35 centimeter minder diep gemaakt. Een thuiszwembad mag vanaf de bodem maximaal 1,55 meter hoog zijn.”
Opwaarts Lekwater
Als hij de gierkelder leegschept, knijpt hij ’m wel een beetje voor de opwaartse druk van de Lek, zegt hij. Het huis staat pal achter de Lekdijk. Als die volgezogen met water zit, doordrenkt van dagen plensregens, krijg je ondergronds opwaartse druk. Huib: “Die kan ten goede zijn dat de gierkelder zomaar omhoog kan duwen. Dat gebeurt gelukkig niet. De bak blijft op zijn plek. Dat blijft die ook nadat die eenmaal is gevuld.” Met zout water, beter voor je huid, zegt Erika. Een solardek verwarmt het water. “Begin april staat de temperatuurmeter al bijna op twintig graden.”
Meer verhalen lezen?
Buitenstate inspireert je graag over het buitenleven. Vul je naam en e-mailadres in.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Hij kan alles op het erf tegen de vlakte gooien.
Maar dat doet hij niet. Uit nostalgische overwegingen. Stapje voor stapje bouwt Huib van ’t Hoog aan zijn paradijsje pal achter de Lekdijk.
Hoe verzin je het. Een zwembad in een voormalige gierkelder. Voor Huib van ’t Hoog een logisch idee. Die put staat nutteloos in zijn achtertuin. Hij wil graag een zwembad. Waarom niet de kelder daarvoor gebruiken? “Als je een nieuw zwembad achter je huis aanlegt, mag het niet langer zijn dan 8 meter. Die gierput is 12,5 meter lang bij 3,5 meter breed, dus ja, dan ben je slim ook. We hebben de bak wel 35 centimeter minder diep gemaakt. Een thuiszwembad mag vanaf de bodem maximaal 1,55 meter hoog zijn.”
Opwaarts Lekwater
Als hij de gierkelder leegschept, knijpt hij ’m wel een beetje voor de opwaartse druk van de Lek, zegt hij. Het huis staat pal achter de Lekdijk. Als die volgezogen met water zit, doordrenkt van dagen plensregens, krijg je ondergronds opwaartse druk. Huib: “Die kan ten goede zijn dat de gierkelder zomaar omhoog kan duwen. Dat gebeurt gelukkig niet. De bak blijft op zijn plek. Dat blijft die ook nadat die eenmaal is gevuld.” Met zout water, beter voor je huid, zegt Erika. Een solardek verwarmt het water. “Begin april staat de temperatuurmeter al bijna op twintig graden.”
Meer inspiratie?
Buitenstate deelt met liefde verhalen over het buitenleven. Laat je gegevens achter.
Thank you! Your submission has been received!
Oops! Something went wrong while submitting the form.
Huib en Erika wonen pal achter de Lekdijk in het buurtschap Gelekes dat behoort bij Groot-Ammers. In hun achtertuin bevinden zich een industrieterrein. Maar daar hoor of merk je niks van wanneer je achter het huis bent. De fabriekschallen zitten verstopt achter een hoge heg groen. In de tuin staan 80 knotwilgen en 30 andere bomen. Waaronder appel- en perenbomen met Elstar, Jonagold en Gieser Wildeman. Dat weten de vogels ook. De tjiftjaf, rietgors, bosrietzanger, kleine karekiet: ze fluiten in de achtertuin hun hoogste lied. Huib: “We wonen echt in het buitengebied. Het lijkt hier af en toe wel een natuurreservaat. Vorige week vond ik een dode ree. Laatst een dode eend. Ik denk dat er ergens een groepje marters zit.”
Sentimental reasons
De boerderij is gebouwd rond 1850. Voor de familie Spek. Zoon Kees is de laatste boer. Een keuterboertje zoals dat heet. 35 koeien, zoogkoeien en een beer. Met een moestuin en boomgaard. Zijn koeien grazen verderop in het land. Op een lapje grond van negen hectare, waar nu het industrieterrein ligt. Geschiedenis, gegaan door een slootje dat rond het erf loopt. Als hij ’s zomers melkt, vervoert hij zijn melkbussen met een schouw naar het land. “Vandaar de koeboot die Huib vorig jaar in het water heeft gelegd. Op precies dezelfde plek als toen. Dat weet hij, omdat hij al jong als Kees bezoekt. Zijn vader was varkenshandelaar in Nieuwpoort, iets verderop. “Wij komen hier de biggetjes ophalen voor de markt, dus ja, ik heb warme herinneringen aan deze plek. Een goede relatie met de familie ook, echt aardige mensen. Daarom wil ik de boerderij graag overnemen als die te koop komt.”
Bouwval
Dat komt die, hoort Huib in 2013 van één van de dochters van Kees. Zij heeft een eetcafé in Groot-Ammers waar hij die tijd ook een verjaardag viert. Voor een bietje plus een patatje. De boerderij is een bouwval. Iedereen zegt tegen hem, gooi die hele bende toch tegen de vlakte. Ben je mal. “Ik heb liever vervallen spul dan een kant en klaar huis op een groot stuk grond.” Groot is het. Bij elkaar 7.000 vierkante meter als je de dijk meeneemt. Hij wil alles zo veel mogelijk in de oude staat houden, dan wel terugbrengen. Ja, sentimental reasons. Het terrein is een deel van zijn jeugd. Maar die romantiek vergt tijd en offers, leert hij al snel. In elk hok en iedere schuur wacht een enorme hoop rommel. Sommige schuurtjes staan zo volgestouwd dat ik die niet eens binnen kan. Ik heb in totaal 25 containers van 3 kuub rotzooi afgevoerd.”
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpeg)
.jpg)
