Landgoed Burgst

Je verwacht het niet. De weg cirkelt door een jaren tachtig bloemkoolwijk van Breda. Een steenwoestijn van benauwende hofjes en gedecimeerde gazonnetjes. Maar dan ineens rijd je over een sloot een landelijke omgeving binnen. Een flinterrestant van het Landgoed Burgst. Het gelijknamige classicistische landhuis uit 1790 zit verderop verstopt tussen zware eiken en beuken. Langs de aloude dreef staan enkele boerderijen, en in een daarvan wonen Saskia en Sjacco de Vos. Met een prachtig zicht over weiden en bomenrijen.

‘Dit is het’

Nee, zelf hadden ze dit huis nimmer kunnen vinden. Dat heeft hun dochter gedaan. Die surfde geregeld over Funda. Gewoon, voor de leuk. ‘Mam, kom eens, een oude boerderij, die vind je vast leuk’, riep zij op een dag. Saskia: “Ik kijk over haar schouder en denk, dit is het. Niet dat we wilden verhuizen. We woonden prima in Etten-Leur. Maar ik moest het huis gewoon zien. Ik heb van kinds af iets met boerderijen. Heb altijd gedacht, ik ga in een boerderij wonen.”Smoelwerk met gevelankers

Ga maar, zei Sjacco. Met het idee, dan is zij weer gerust, want verhuizen, waarom zouden ze. Maar ja, “dat smoelwerk”, met die lichte steensoort, kruisverband gemetseld, en voorzien van gevelankers en ronde ventilatieroosters. En eenmaal binnen zag Saskia het direct: “Hier kan ik wel wat van maken.” Zij ging popelenthousiast naar huis om direct een tekening te maken. Haar plannen legde zij voor aan aankoopmakelaar Barry Gommers van Buitenstate. “Wij hadden een kritisch oog nodig die vertelde of dit en dat wel of niet kon. Was het huis de prijs van een fikse ingreep waard? Wij zijn geen bouwdeskundige. Je kunt alles incalculeren, als je de risico’s maar weet.”

‍Wij hadden een kritisch oog nodig.‍

Blauw beton jassen

De boerderij is jarenlang bewoond door dezelfde familie. In 1988 kunnen ze die overnemen van de Staatsmijnen, eigenaar van een groot deel van het omringende landgoed. Eerder heeft die grond verkocht aan de gemeente Breda, voor de aanleg van het stadsdeel de Haagse Beemden, die het landgoed geheel omsluit. Die nieuwbouwwijk valt aan de voorkant buiten het zicht. Daar grazen Schotse galloways en vliegen roofvogels door de bomen. En straks is het huis ook aan de achterkant met een bomenrij van vinex afgesloten. Met een warande en buitenkeuken met groen dak. En ja, ook dat verharde erf achter moet plaatsmaken voor groen. Saskia: “Binnen lag 150 kuub blauw beton, superhard beton vermengd met hoogovenslak, een afvalproduct van de ijzerproductie bij Hoogovens. Dat hebben we d’r zelf uitgejast. Maar dat beton op het erf, echt, dat laten we doen hoor.”

Shou Sugi Ban

Behalve betonjassen hebben zij met zijn tweetjes alle muren zelf gebouwd -niet die van de constructie. Dat betekende 2,5 jaar elke avond, elk weekend en elke vakantie metselen, kozijnen zetten en ja, die houten zoldervloer was wel een dingetje. Want een gipsvloer met vloerverwarming zwevend vastleggen, nee, dat kon helemaal niet volgens de aannemer. Dus besloten ze ook dat zelf te doen. Net zoals een buitenmuur ‘beplakken’ met zwartgeblakerd cipressenhout. Gebrand volgens de Japanse Shou Sugi Ban-traditie. Een duurzame manier om je huis te beschermen tegen weersinvloeden en natuurbranden. Saskia: “De koolstoflaag zorgt voor brandvertraging en beschermd tegen insecten en schimmels. Stonden we in de stomende zomerhitte met zijn tweetjes cederhout te branden.”

Boek met een view

Naast de woonkamer ligt de voormalige varkensstal. Vandaag een bijkeuken. Ook hier zo’n oude muur met karakteristieke ventilatieroosters en gietijzeren stalramen. Saskia: “Die hebben we voorzien van dubbelglas.” Waar vandaag een wasmachine zijn programma draait, zat vroeger het toilet. “Je moest dus langs de varkens om daar te komen.” Die knorrepotten hield de boer voor de hobby en vast ook voor het avondeten. Bovenin op zolder had hij een eigen spekroker met schoorsteen. En daar bevindt zich haar favoriete plek. Op de overloop naast een raam, ooit het luik waardoor ze vroeger het hooi naar binnen kieperden. Saskia kan niet wachten daar straks te zitten. In een makkelijke stoel met een goed boek en dat prachtige uitzicht over de velden. “Dat zou betekenen dat we hier helemaal klaar zijn. Maar ach, er is altijd wel wat aan zo’n huis te doen.”

In de tuin van Saskia en Sjacco ‘groeien’ 42 zonnepanelen. Goed voor 14 duizend kilowatt. Voldoende om hun huis jaarlijks van energie te voorzien. “Op het dak konden die panelen niet, vanwege te veel schaduw van de bomen”, zegt Saskia. Het huis heeft verder een WTW-unit, een warmteterugwinsysteem dat ook nog eens de lucht elke vijf uur ververst. “Alle isolatiewaarden van het huis zijn boven het bouwbesluit.” Past bij hun idee van het bouwen van een energieneutraal en duurzaam huis. Belangrijk voor de footprint voor later, zegt zij. Beiden werken in de duurzaamheidshoek. Hij als zelfstandig consultant. Zij als kwaliteitsmanagers bij Koppert, een biologisch bestrijdingsbedrijf in Berkel en Rodenrijs. En ja, practice what you preach. Zij wijst ‘op het hart’ van het huis: de warmtepomp. Met alle verdelers, aangestuurd door een domoticasysteem. “Lampen, muziek en verwarming kunnen we op afstand instellen. Qua mood en temperatuur. Om niet nodeloos energie te verspillen.

‍