In ‘Op pad Met’ neemt een makelaar je elke maand mee naar zijn favoriete natuurgebied. Deze week ontdekken we met Raymond van der Heijden het paradijs. Verstopt tussen de Belgische grens en het Brabantse Goirle. “Dit landgoed voelt heel intiem. Het pakt je gewoon en omsluit je als een warme jas.”
Raymond van der Heijden
“Het Paradijs, noemen ze het hier.” Zegt Raymond van der Heijden van Lelieveld makelaardij. We staan langs de oever van een riviertje dat vrolijk over landgoed Gorp & Roovert meandert. Een ijsvogel scheert over het water. Rechts rent een ree over een open veld. Maar nee, geen appels en -gelukkig- geen slangen. “Die bijnaam het paradijs heeft het landgoed te danken aan de eerste taalwetenschapper uit de geschiedenis, Johannes Goropius Becanus”, vertelt Raymond. “Hij is hier in Gorp geboren en zei dat het Nederlands de oudste taal ter wereld was en dat ook Adam en Eva die taal spraken. Dus ja, ook in het paradijs, dat volgens hem hier in Brabant lag. Langs de oever van de Roovertsche Leij.”
Onthaasten
Je kunt er om lachen. Maar toch, het Hof van Eden voelt nooit ver weg als je door het landgoed Gorp & Roovert loopt. Vooral bij een eeuwenoude tiendhoeve, op een bruggetje bij een van de grote vennen, is het paradijselijk mooi. Raymond: “Het is die combinatie van bos met open akkers en heidevelden, die lanenstructuur en eeuwenoude langgevelboerderijen en vakwerkhuizen, daarom vind ik het hier zo mooi.” Hij kijkt nog eens om zich heen. Respireert alle geuren en kleuren. “Dit landgoed voelt heel intiem. Het pakt je gewoon en omsluit je als een warme jas. Je voelt de geborgenheid. Als je wilt onthaasten in Midden-Brabant, dan is dit mijn favoriete plek.”
Als je wilt onthaasten in Midden-Brabant dan is dit de plek!
foto: Karel van Puijenbroek, privé-collectie
Starrebosch
Het landgoed Gorp & Roovert is een compact landgoed van ongeveer 1.200 hectare. Een derde is bestemd voor landbouw, de rest voor bos en andere natuur. Het ligt verstopt tussen Goirle en de Belgische grensstreek. Het hart van het landgoed is het Starrebosch, aangelegd in 1773 door de Tilburgse notaris Cornelis Bles uit Tilburg. Raymond: “Destijds een van de eerste stukjes bos in een uitgestrekt landschap dat bestaat uit heide, veengebied en moerassen. Met de twee buurtschappen Gorp & Roovert als twee bewoonde eilandjes.”
Spaanse losbol
Het gebied komt in handen van verschillende Belgische adellijke families. Een van hen, met de prachtige naam Eugène Zerezo de Tejada, inderdaad, van Spaanse komaf, bekroont het in 1875 met een gotisch jachthuis. Het Kasteeltje heet het, vanwege de torentjes. Zijn zoon blijkt een behoorlijke losbol. Hij verbrast zijn erfdeel waarna het landgoed opnieuw onder de hamer komt. Een notaris koopt Roovert, een belastinginspecteur koopt Gorp. “Die laatste laat voor het jachthuis het standbeeld bouwen van Diana, de Griekse godin van de jacht.” Aan het begin van de jaren twintig van de vorige eeuw wacht opnieuw een nieuwe eigenaar: textielindustrieel Eduard van Puijenbroek uit Goirle. Hij brengt Gorp en Roovert weer samen tot een landgoed, dat hij gebruikt voor de akkerbouw en als productiebos. Hout voor de mijnbouw. “Diezelfde familie is nog steeds eigenaar van het landgoed.”
Smokkelen langs de grenspalen
We dwalen verder over de onverharde paden. Hopen wilde zwijnen of misschien wel een vos tegen te komen. We horen vogels, en altijd is er weer dat kabbelende riviertje. Halverwege de wandeling houden we stil bij een oorlogsmonument. Ter nagedachtenis voor een vijftal verzetsstrijders dat tijdens de oorlog op het landgoed is gefusilleerd. Als represaille voor een mislukte aanslag van het verzet in Rotterdam. Even later passeren we de grens met België. “Dit is oud smokkelgebied. Je voelt die verhalen als je hier loopt. Het landgoed is een mysterieuze plek.” Via een bruggetje over de Roovertsche Leij zijn we weer in Nederland. Er staat een grenspaal uit 1843. Met de Nederlandse Leeuw aan de ene, de Vlaamse Leeuw aan de andere kant. En natuurlijk, er is ook een Paradijsbrug, hoe kan het anders. Raymond: “Ik ben hier het liefst vroeg in het voorjaar met al dat malse lentegroen. En in de herfst vanwege de kleuren. In de zomer is het hier heerlijk koel.” Gelukkig hebben nog niet velen het paradijselijke landgoed ontdekt. “Het is altijd rustig op de wandel- en fietspaden. Voor mountainbikers en paarden zijn er eigen routes. En ja, nauwelijks gemotoriseerd verkeer.”
foto: Karel van Puijenbroek, privé-collectie.
Papschot en ossewit
Kijk trouwens of je ‘s zomers in het gebied het Gentiaanblauwtje vindt. Het landgoed is een van de weinige plekken in Brabant waar je dat bedreigde vlindertje kunt tegenkomen. “Zoek op het Papschot”, tipt Raymond. Vochtige heidegrond, en dan met name bij de klokjesgentiaan, al net zo beschermd. Dat begrijp je al aan de naam, daar is dat vlindertje gek op. En dan wordt het tijd voor een hapje. Dat kan op verschillende plaatsen op het landgoed. Er is ook een bed and breakfast voor als je nog even in dit Brabantse paradijs wil blijven. Raymond heeft een ander plan. Iets over de grens in Poppel wacht Frituur ’t Voske. Toch nog een vos. Met de fijnste friet die hij kent. Heerlijk in ossewit gebakken, met zure Belgische mayonaise. Ook de patatten hebben op het landgoed paradijselijke allure.
Gentiaanblauwtje
Kenmerken Gentiaanblauwtje:
Het gentiaanblauwtje is een middelgrote vlinder die een spanwijdte of vlucht van de voorvleugels bereikt van 32 tot 36 millimeter. De bovenzijde van de vleugels is bij mannetjes blauw met zwartbruine vleugelranden. De bovenzijde van de vleugels bij vrouwtjes is grijsbruin met wat blauw aan de vleugelbasis en donkere vlekken op de voorvleugels. De onderzijde van de vleugels is bij beide seksen licht grijsbruin met 2 rijen wit gerande zwarte stippen. De eitjes zijn te herkennen doordat ze helder wit afsteken tegen de paarsblauwe kroonbladeren en groene stengel en bladeren van de klokjesgentiaan. De rups is lichtgroen of roodachtig bruin van kleur en heeft een donkere kop.
In ‘Op pad Met’ neemt een makelaar je elke maand mee naar zijn favoriete natuurgebied. Deze week ontdekken we met Raymond van der Heijden het paradijs. Verstopt tussen de Belgische grens en het Brabantse Goirle. “Dit landgoed voelt heel intiem. Het pakt je gewoon en omsluit je als een warme jas.”
Raymond van der Heijden
“Het Paradijs, noemen ze het hier.” Zegt Raymond van der Heijden van Lelieveld makelaardij. We staan langs de oever van een riviertje dat vrolijk over landgoed Gorp & Roovert meandert. Een ijsvogel scheert over het water. Rechts rent een ree over een open veld. Maar nee, geen appels en -gelukkig- geen slangen. “Die bijnaam het paradijs heeft het landgoed te danken aan de eerste taalwetenschapper uit de geschiedenis, Johannes Goropius Becanus”, vertelt Raymond. “Hij is hier in Gorp geboren en zei dat het Nederlands de oudste taal ter wereld was en dat ook Adam en Eva die taal spraken. Dus ja, ook in het paradijs, dat volgens hem hier in Brabant lag. Langs de oever van de Roovertsche Leij.”
Onthaasten
Je kunt er om lachen. Maar toch, het Hof van Eden voelt nooit ver weg als je door het landgoed Gorp & Roovert loopt. Vooral bij een eeuwenoude tiendhoeve, op een bruggetje bij een van de grote vennen, is het paradijselijk mooi. Raymond: “Het is die combinatie van bos met open akkers en heidevelden, die lanenstructuur en eeuwenoude langgevelboerderijen en vakwerkhuizen, daarom vind ik het hier zo mooi.” Hij kijkt nog eens om zich heen. Respireert alle geuren en kleuren. “Dit landgoed voelt heel intiem. Het pakt je gewoon en omsluit je als een warme jas. Je voelt de geborgenheid. Als je wilt onthaasten in Midden-Brabant, dan is dit mijn favoriete plek.”
Als je wilt onthaasten in Midden-Brabant dan is dit de plek!
foto: Karel van Puijenbroek, privé-collectie
Starrebosch
Het landgoed Gorp & Roovert is een compact landgoed van ongeveer 1.200 hectare. Een derde is bestemd voor landbouw, de rest voor bos en andere natuur. Het ligt verstopt tussen Goirle en de Belgische grensstreek. Het hart van het landgoed is het Starrebosch, aangelegd in 1773 door de Tilburgse notaris Cornelis Bles uit Tilburg. Raymond: “Destijds een van de eerste stukjes bos in een uitgestrekt landschap dat bestaat uit heide, veengebied en moerassen. Met de twee buurtschappen Gorp & Roovert als twee bewoonde eilandjes.”
Spaanse losbol
Het gebied komt in handen van verschillende Belgische adellijke families. Een van hen, met de prachtige naam Eugène Zerezo de Tejada, inderdaad, van Spaanse komaf, bekroont het in 1875 met een gotisch jachthuis. Het Kasteeltje heet het, vanwege de torentjes. Zijn zoon blijkt een behoorlijke losbol. Hij verbrast zijn erfdeel waarna het landgoed opnieuw onder de hamer komt. Een notaris koopt Roovert, een belastinginspecteur koopt Gorp. “Die laatste laat voor het jachthuis het standbeeld bouwen van Diana, de Griekse godin van de jacht.” Aan het begin van de jaren twintig van de vorige eeuw wacht opnieuw een nieuwe eigenaar: textielindustrieel Eduard van Puijenbroek uit Goirle. Hij brengt Gorp en Roovert weer samen tot een landgoed, dat hij gebruikt voor de akkerbouw en als productiebos. Hout voor de mijnbouw. “Diezelfde familie is nog steeds eigenaar van het landgoed.”
Smokkelen langs de grenspalen
We dwalen verder over de onverharde paden. Hopen wilde zwijnen of misschien wel een vos tegen te komen. We horen vogels, en altijd is er weer dat kabbelende riviertje. Halverwege de wandeling houden we stil bij een oorlogsmonument. Ter nagedachtenis voor een vijftal verzetsstrijders dat tijdens de oorlog op het landgoed is gefusilleerd. Als represaille voor een mislukte aanslag van het verzet in Rotterdam. Even later passeren we de grens met België. “Dit is oud smokkelgebied. Je voelt die verhalen als je hier loopt. Het landgoed is een mysterieuze plek.” Via een bruggetje over de Roovertsche Leij zijn we weer in Nederland. Er staat een grenspaal uit 1843. Met de Nederlandse Leeuw aan de ene, de Vlaamse Leeuw aan de andere kant. En natuurlijk, er is ook een Paradijsbrug, hoe kan het anders. Raymond: “Ik ben hier het liefst vroeg in het voorjaar met al dat malse lentegroen. En in de herfst vanwege de kleuren. In de zomer is het hier heerlijk koel.” Gelukkig hebben nog niet velen het paradijselijke landgoed ontdekt. “Het is altijd rustig op de wandel- en fietspaden. Voor mountainbikers en paarden zijn er eigen routes. En ja, nauwelijks gemotoriseerd verkeer.”
foto: Karel van Puijenbroek, privé-collectie.
Papschot en ossewit
Kijk trouwens of je ‘s zomers in het gebied het Gentiaanblauwtje vindt. Het landgoed is een van de weinige plekken in Brabant waar je dat bedreigde vlindertje kunt tegenkomen. “Zoek op het Papschot”, tipt Raymond. Vochtige heidegrond, en dan met name bij de klokjesgentiaan, al net zo beschermd. Dat begrijp je al aan de naam, daar is dat vlindertje gek op. En dan wordt het tijd voor een hapje. Dat kan op verschillende plaatsen op het landgoed. Er is ook een bed and breakfast voor als je nog even in dit Brabantse paradijs wil blijven. Raymond heeft een ander plan. Iets over de grens in Poppel wacht Frituur ’t Voske. Toch nog een vos. Met de fijnste friet die hij kent. Heerlijk in ossewit gebakken, met zure Belgische mayonaise. Ook de patatten hebben op het landgoed paradijselijke allure.
Gentiaanblauwtje
Kenmerken Gentiaanblauwtje:
Het gentiaanblauwtje is een middelgrote vlinder die een spanwijdte of vlucht van de voorvleugels bereikt van 32 tot 36 millimeter. De bovenzijde van de vleugels is bij mannetjes blauw met zwartbruine vleugelranden. De bovenzijde van de vleugels bij vrouwtjes is grijsbruin met wat blauw aan de vleugelbasis en donkere vlekken op de voorvleugels. De onderzijde van de vleugels is bij beide seksen licht grijsbruin met 2 rijen wit gerande zwarte stippen. De eitjes zijn te herkennen doordat ze helder wit afsteken tegen de paarsblauwe kroonbladeren en groene stengel en bladeren van de klokjesgentiaan. De rups is lichtgroen of roodachtig bruin van kleur en heeft een donkere kop.
In ‘Op pad Met’ neemt een makelaar je elke maand mee naar zijn favoriete natuurgebied. Deze week ontdekken we met Raymond van der Heijden het paradijs. Verstopt tussen de Belgische grens en het Brabantse Goirle. “Dit landgoed voelt heel intiem. Het pakt je gewoon en omsluit je als een warme jas.”
Raymond van der Heijden
“Het Paradijs, noemen ze het hier.” Zegt Raymond van der Heijden van Lelieveld makelaardij. We staan langs de oever van een riviertje dat vrolijk over landgoed Gorp & Roovert meandert. Een ijsvogel scheert over het water. Rechts rent een ree over een open veld. Maar nee, geen appels en -gelukkig- geen slangen. “Die bijnaam het paradijs heeft het landgoed te danken aan de eerste taalwetenschapper uit de geschiedenis, Johannes Goropius Becanus”, vertelt Raymond. “Hij is hier in Gorp geboren en zei dat het Nederlands de oudste taal ter wereld was en dat ook Adam en Eva die taal spraken. Dus ja, ook in het paradijs, dat volgens hem hier in Brabant lag. Langs de oever van de Roovertsche Leij.”
Meer verhalen lezen?
Buitenstate inspireert je graag over het buitenleven. Vul je naam en e-mailadres in.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
In ‘Op pad Met’ neemt een makelaar je elke maand mee naar zijn favoriete natuurgebied. Deze week ontdekken we met Raymond van der Heijden het paradijs. Verstopt tussen de Belgische grens en het Brabantse Goirle. “Dit landgoed voelt heel intiem. Het pakt je gewoon en omsluit je als een warme jas.”
Raymond van der Heijden
“Het Paradijs, noemen ze het hier.” Zegt Raymond van der Heijden van Lelieveld makelaardij. We staan langs de oever van een riviertje dat vrolijk over landgoed Gorp & Roovert meandert. Een ijsvogel scheert over het water. Rechts rent een ree over een open veld. Maar nee, geen appels en -gelukkig- geen slangen. “Die bijnaam het paradijs heeft het landgoed te danken aan de eerste taalwetenschapper uit de geschiedenis, Johannes Goropius Becanus”, vertelt Raymond. “Hij is hier in Gorp geboren en zei dat het Nederlands de oudste taal ter wereld was en dat ook Adam en Eva die taal spraken. Dus ja, ook in het paradijs, dat volgens hem hier in Brabant lag. Langs de oever van de Roovertsche Leij.”
Meer inspiratie?
Buitenstate deelt met liefde verhalen over het buitenleven. Laat je gegevens achter.
Thank you! Your submission has been received!
Oops! Something went wrong while submitting the form.
Je kunt er om lachen. Maar toch, het Hof van Eden voelt nooit ver weg als je door het landgoed Gorp & Roovert loopt. Vooral bij een eeuwenoude tiendhoeve, op een bruggetje bij een van de grote vennen, is het paradijselijk mooi. Raymond: “Het is die combinatie van bos met open akkers en heidevelden, die lanenstructuur en eeuwenoude langgevelboerderijen en vakwerkhuizen, daarom vind ik het hier zo mooi.” Hij kijkt nog eens om zich heen. Respireert alle geuren en kleuren. “Dit landgoed voelt heel intiem. Het pakt je gewoon en omsluit je als een warme jas. Je voelt de geborgenheid. Als je wilt onthaasten in Midden-Brabant, dan is dit mijn favoriete plek.”
Als je wilt onthaasten in Midden-Brabant dan is dit de plek!
foto: Karel van Puijenbroek, privé-collectie
Starrebosch
Het landgoed Gorp & Roovert is een compact landgoed van ongeveer 1.200 hectare. Een derde is bestemd voor landbouw, de rest voor bos en andere natuur. Het ligt verstopt tussen Goirle en de Belgische grensstreek. Het hart van het landgoed is het Starrebosch, aangelegd in 1773 door de Tilburgse notaris Cornelis Bles uit Tilburg. Raymond: “Destijds een van de eerste stukjes bos in een uitgestrekt landschap dat bestaat uit heide, veengebied en moerassen. Met de twee buurtschappen Gorp & Roovert als twee bewoonde eilandjes.”
Spaanse losbol
Het gebied komt in handen van verschillende Belgische adellijke families. Een van hen, met de prachtige naam Eugène Zerezo de Tejada, inderdaad, van Spaanse komaf, bekroont het in 1875 met een gotisch jachthuis. Het Kasteeltje heet het, vanwege de torentjes. Zijn zoon blijkt een behoorlijke losbol. Hij verbrast zijn erfdeel waarna het landgoed opnieuw onder de hamer komt. Een notaris koopt Roovert, een belastinginspecteur koopt Gorp. “Die laatste laat voor het jachthuis het standbeeld bouwen van Diana, de Griekse godin van de jacht.” Aan het begin van de jaren twintig van de vorige eeuw wacht opnieuw een nieuwe eigenaar: textielindustrieel Eduard van Puijenbroek uit Goirle. Hij brengt Gorp en Roovert weer samen tot een landgoed, dat hij gebruikt voor de akkerbouw en als productiebos. Hout voor de mijnbouw. “Diezelfde familie is nog steeds eigenaar van het landgoed.”
Smokkelen langs de grenspalen
We dwalen verder over de onverharde paden. Hopen wilde zwijnen of misschien wel een vos tegen te komen. We horen vogels, en altijd is er weer dat kabbelende riviertje. Halverwege de wandeling houden we stil bij een oorlogsmonument. Ter nagedachtenis voor een vijftal verzetsstrijders dat tijdens de oorlog op het landgoed is gefusilleerd. Als represaille voor een mislukte aanslag van het verzet in Rotterdam. Even later passeren we de grens met België. “Dit is oud smokkelgebied. Je voelt die verhalen als je hier loopt. Het landgoed is een mysterieuze plek.” Via een bruggetje over de Roovertsche Leij zijn we weer in Nederland. Er staat een grenspaal uit 1843. Met de Nederlandse Leeuw aan de ene, de Vlaamse Leeuw aan de andere kant. En natuurlijk, er is ook een Paradijsbrug, hoe kan het anders. Raymond: “Ik ben hier het liefst vroeg in het voorjaar met al dat malse lentegroen. En in de herfst vanwege de kleuren. In de zomer is het hier heerlijk koel.” Gelukkig hebben nog niet velen het paradijselijke landgoed ontdekt. “Het is altijd rustig op de wandel- en fietspaden. Voor mountainbikers en paarden zijn er eigen routes. En ja, nauwelijks gemotoriseerd verkeer.”
foto: Karel van Puijenbroek, privé-collectie.
Papschot en ossewit
Kijk trouwens of je ‘s zomers in het gebied het Gentiaanblauwtje vindt. Het landgoed is een van de weinige plekken in Brabant waar je dat bedreigde vlindertje kunt tegenkomen. “Zoek op het Papschot”, tipt Raymond. Vochtige heidegrond, en dan met name bij de klokjesgentiaan, al net zo beschermd. Dat begrijp je al aan de naam, daar is dat vlindertje gek op. En dan wordt het tijd voor een hapje. Dat kan op verschillende plaatsen op het landgoed. Er is ook een bed and breakfast voor als je nog even in dit Brabantse paradijs wil blijven. Raymond heeft een ander plan. Iets over de grens in Poppel wacht Frituur ’t Voske. Toch nog een vos. Met de fijnste friet die hij kent. Heerlijk in ossewit gebakken, met zure Belgische mayonaise. Ook de patatten hebben op het landgoed paradijselijke allure.
Gentiaanblauwtje
Kenmerken Gentiaanblauwtje:
Het gentiaanblauwtje is een middelgrote vlinder die een spanwijdte of vlucht van de voorvleugels bereikt van 32 tot 36 millimeter. De bovenzijde van de vleugels is bij mannetjes blauw met zwartbruine vleugelranden. De bovenzijde van de vleugels bij vrouwtjes is grijsbruin met wat blauw aan de vleugelbasis en donkere vlekken op de voorvleugels. De onderzijde van de vleugels is bij beide seksen licht grijsbruin met 2 rijen wit gerande zwarte stippen. De eitjes zijn te herkennen doordat ze helder wit afsteken tegen de paarsblauwe kroonbladeren en groene stengel en bladeren van de klokjesgentiaan. De rups is lichtgroen of roodachtig bruin van kleur en heeft een donkere kop.
Op pad met.....
‘Een plek zo lieflijk, vredig en idyllisch bekoorlijk’
